جمله پند آموز
سبحان
نیایش یا دُعا شکلی از رفتار دینی است که هدف از آن، جستن ارتباط با موجودیتی
است که فرد نیایشگر او را به عنوان آفریدگار خود یا موجودی روحانی در نظر
می‌گیرد. فرد نیایشگر در دعاهای خود معمولاً خواسته‌ای را از مخاطب نیایش خود
طلب می‌کند یا از مخاطب دعا، سپاسگزاری می‌کند.[۱] دعاها معمولاً با بیان کردن
واژه‌هایی به صورت شفاهی یا تداعی آن واژه‌ها در ذهن انجام می‌گیرد و در برخی
ادیان شکل رایج‌تر آن به صورت نیایش‌سرایی است.
نیایش می‌تواند به صورت فردی یا گروهی انجام شود. مخاطبان نیایش ممکن است ایزدها، ارواح، درگذشتگان، و حتی مفاهیم باشند. از انواع دعاها می‌توان دعاهای درخواستی، التماسی، سپاسگزارانه، اعترافی، توبه‌گرانه، پرستشی و همدم‌خواهانه را نام برد.
افراد برای منظورهای گوناگونی دعا می‌کنند از جمله برای منفعت شخصی یا برای بهبود وضعیت فرد یا افراد دیگر. التماس از «ایزد» برای انجام کاری، اعتراف به «گناهان»، در میان گذاشتن اندیشه‌ها با کسی که به عنوان آفریدگار در نظر گرفته می‌شود، ایجاد حس بودن با «ایزد» به منظور کم کردن از حس تنهایی، ارتباط جستن با افراد درگذشته یا همراهی با هم‌دینان در سرودخوانی‌های نیایشی یا نمازها می‌توانند از دلایل نیایش باشند.[۲]
پژوهش‌های علمی که برای بررسی تاثیرات احتمالی نیایش بر وضعیت روحی یا تندرستی افراد انجام شده نتیجه روشنی در بر نداشته و این پژوهش‌ها نتایج متضادی را ارائه داده‌اند.
نیایش یا دُعا شکلی از رفتار دینی است که هدف از آن، جستن ارتباط با موجودیتی است که فرد نیایشگر او را به عنوان آفریدگار خود یا موجودی روحانی در نظر می‌گیرد. فرد نیایشگر در دعاهای خود معمولاً خواسته‌ای را از مخاطب نیایش خود طلب می‌کند یا از مخاطب دعا، سپاسگزاری می‌کند.[۱] دعاها معمولاً با بیان کردن واژه‌هایی به صورت شفاهی یا تداعی آن واژه‌ها در ذهن انجام می‌گیرد و در برخی ادیان شکل رایج‌تر آن به صورت نیایش‌سرایی است.
نیایش می‌تواند به صورت فردی یا گروهی انجام شود. مخاطبان نیایش ممکن است ایزدها، ارواح، درگذشتگان، و حتی مفاهیم باشند. از انواع دعاها می‌توان دعاهای درخواستی، التماسی، سپاسگزارانه، اعترافی، توبه‌گرانه، پرستشی و همدم‌خواهانه را نام برد.
افراد برای منظورهای گوناگونی دعا می‌کنند از جمله برای منفعت شخصی یا برای بهبود وضعیت فرد یا افراد دیگر. التماس از «ایزد» برای انجام کاری، اعتراف به «گناهان»، در میان گذاشتن اندیشه‌ها با کسی که به عنوان آفریدگار در نظر گرفته می‌شود، ایجاد حس بودن با «ایزد» به منظور کم کردن از حس تنهایی، ارتباط جستن با افراد درگذشته یا همراهی با هم‌دینان در سرودخوانی‌های نیایشی یا نمازها می‌توانند از دلایل نیایش باشند.[۲]
پژوهش‌های علمی که برای بررسی تاثیرات احتمالی نیایش بر وضعیت روحی یا تندرستی افراد انجام شده نتیجه روشنی در بر نداشته و این پژوهش‌ها نتایج متضادی را ارائه داده‌اند.
نیایش می‌تواند به صورت فردی یا گروهی انجام شود. مخاطبان نیایش ممکن است ایزدها، ارواح، درگذشتگان، و حتی مفاهیم باشند. از انواع دعاها می‌توان دعاهای درخواستی، التماسی، سپاسگزارانه، اعترافی، توبه‌گرانه، پرستشی و همدم‌خواهانه را نام برد.
افراد برای منظورهای گوناگونی دعا می‌کنند از جمله برای منفعت شخصی یا برای بهبود وضعیت فرد یا افراد دیگر. التماس از «ایزد» برای انجام کاری، اعتراف به «گناهان»، در میان گذاشتن اندیشه‌ها با کسی که به عنوان آفریدگار در نظر گرفته می‌شود، ایجاد حس بودن با «ایزد» به منظور کم کردن از حس تنهایی، ارتباط جستن با افراد درگذشته یا همراهی با هم‌دینان در سرودخوانی‌های نیایشی یا نمازها می‌توانند از دلایل نیایش باشند.[۲]
پژوهش‌های علمی که برای بررسی تاثیرات احتمالی نیایش بر وضعیت روحی یا تندرستی افراد انجام شده نتیجه روشنی در بر نداشته و این پژوهش‌ها نتایج متضادی را ارائه داده‌اند.
نیایش یا دُعا شکلی از رفتار دینی است که هدف از آن، جستن ارتباط با موجودیتی است که فرد نیایشگر او را به عنوان آفریدگار خود یا موجودی روحانی در نظر می‌گیرد. فرد نیایشگر در دعاهای خود معمولاً خواسته‌ای را از مخاطب نیایش خود طلب می‌کند یا از مخاطب دعا، سپاسگزاری می‌کند.[۱] دعاها معمولاً با بیان کردن واژه‌هایی به صورت شفاهی یا تداعی آن واژه‌ها در ذهن انجام می‌گیرد و در برخی ادیان شکل رایج‌تر آن به صورت نیایش‌سرایی است.
نیایش می‌تواند به صورت فردی یا گروهی انجام شود. مخاطبان نیایش ممکن است ایزدها، ارواح، درگذشتگان، و حتی مفاهیم باشند. از انواع دعاها می‌توان دعاهای درخواستی، التماسی، سپاسگزارانه، اعترافی، توبه‌گرانه، پرستشی و همدم‌خواهانه را نام برد.
افراد برای منظورهای گوناگونی دعا می‌کنند از جمله برای منفعت شخصی یا برای بهبود وضعیت فرد یا افراد دیگر. التماس از «ایزد» برای انجام کاری، اعتراف به «گناهان»، در میان گذاشتن اندیشه‌ها با کسی که به عنوان آفریدگار در نظر گرفته می‌شود، ایجاد حس بودن با «ایزد» به منظور کم کردن از حس تنهایی، ارتباط جستن با افراد درگذشته یا همراهی با هم‌دینان در سرودخوانی‌های نیایشی یا نمازها می‌توانند از دلایل نیایش باشند.[۲]
پژوهش‌های علمی که برای بررسی تاثیرات احتمالی نیایش بر وضعیت روحی یا تندرستی افراد انجام شده نتیجه روشنی در بر نداشته و این پژوهش‌ها نتایج متضادی را ارائه داده‌اند.
